miRBey
Aktif Üye
Dünyanın en eski soy ağacı ortaya çıkarıldı
Nature mecmuasında yayınlanan makaleye nazaran, İngiltere’nin Cotswolds-Severn bölgesindeki bir antik alanda 35 bireye ilişkin olduğu belirtilen kemik ve dişler kullanılarak bir soy ağaçı çizildi.
Araştırmalara göre bundan 5 bin 700 yıl evvel, 3700 ila 3600 yılları içinde yaşayan 35 şahıstan 27’sinin tek bir ailenin 5 ardıl kuşağına mensup yakın akrabalar olduğu tespit edildi. Araştırmacılar, kemiklerin bulunduğu mezara gömülenlerin birçoklarının, birebir erkekten çocukları olan dört bayanın soyundan geldiğini keşfetti.
Araştırmaya, İngiltere’deki Newcastle Üniversitesi, İspanya’daki Bask Ülkesi Üniversitesi, Avusturya’daki Viyana Üniversitesi ve ABD’deki Harvard Üniversitesi dahil olmak üzere dünyanın dört bir yanındaki kurumlardan arkeologlar ve genetikçiler katıldı.
Tarih öncesi ailelerin nasıl yapılandırıldığını detaylı olarak ortaya koyması açısından değerli olduğunun altı çizilen araştırma kapsamında elde edilen bulgular, Taş Zamanı’nın son periyodu olan Neolitik çağda akrabalık ve defin uygulamaları hakkında yeni bilgiler sağlıyor.
Araştırmanın baş genetikçisi Bask Ülkesi Üniversitesi’nden Iñigo Olalde elde ettikleri bulgulara ait yaptığı açıklamada şu tabirlere yer verdi:
“Mezardaki harika DNA korunması ve antik DNA kurtarma ve tahlilindeki en son teknolojilerin kullanılması, şimdiye kadar bir daha oluşturulmuş en eski aile ağacını ortaya çıkarıp bu eski kümelerin toplumsal yapısı hakkında bir şeyler anlayabilmek için bu soyağacını tahlil edebilmemize imkan sağladı.”
Araştırmacılar, kemiklerin Hazleton North’daki iki L halinde odacıklı alana gömüldüğünü keşfetti. Kelam konusu odalar, yapının merkezi olma özelliği taşıyan ‘omurgasının’ kuzey ve güneyinde yer alıyordu. adamların ekseriyetle babaları ve erkek kardeşleriyle birlikte gömülü olduğu ve bunun da soyun ataerkil olduğuna işaret ettiği belirtilirken, mezara gömülen daha sonraki jenerasyonların ise orada gömülü olan evvelki kuşaklara büsbütün erkek akrabalar aracılığıyla bağlı olduğunu gösterdi.
Soy ağacında çocuk yaştayken ölen kız çocuklardan her ikisinin de mezara gömülü olduğu, lakin yetişkin kızların mezarlarda bulunmadığı tespit edildi. Bu da yetişkin kız çocuklarının ya çocuk sahibi olacakları erkek partnerlerinin mezarlarına yerleştirildiğine ya da büsbütün diğer bir yere gömüldüğüne işaret etti.
Araştırmaya bakılırsa, aile mezarını kullanma hakkı babasoyundan geçiyordu. Fakat bireylerin kuzey mi yoksa güney odalı alana mı gömüleceği sorusu, soyundan geldikleri birinci jenerasyon bayanlara bağlıydı.
Araştırmacılar, bu bulguların birinci kuşaktan bayanların, toplu mezarların bulunduğu yerleşim yeri olan Hazleton North’daki topluluğun anılarında toplumsal olarak kıymetli bir yere sahip olduğunu ve Neolitik akrabalığa ve Taş Devranı gömme uygulamalarında aile soylarının değerine biraz ışık tutmaya yardımcı olduğunu belirtti.
Harvard Üniversitesi’nde genetik profesörü olan David Reich, katıldığı araştırmaya dair şu tabirleri kullandı:
“Bu çalışma, antik DNA’nın geleceği olduğunu düşündüğüm şeyi yansıtıyor. Bu, arkeologların, arkeologlar için nitekim değerli olan soruları ele alabilmek için antik DNA tahlilini gereğince yüksek çözünürlükte uygulayabildiği bir çalışma.”
Haber Sitelerinden Alıntı Yapılmıştır.
Nature mecmuasında yayınlanan makaleye nazaran, İngiltere’nin Cotswolds-Severn bölgesindeki bir antik alanda 35 bireye ilişkin olduğu belirtilen kemik ve dişler kullanılarak bir soy ağaçı çizildi.
Araştırmalara göre bundan 5 bin 700 yıl evvel, 3700 ila 3600 yılları içinde yaşayan 35 şahıstan 27’sinin tek bir ailenin 5 ardıl kuşağına mensup yakın akrabalar olduğu tespit edildi. Araştırmacılar, kemiklerin bulunduğu mezara gömülenlerin birçoklarının, birebir erkekten çocukları olan dört bayanın soyundan geldiğini keşfetti.
Araştırmaya, İngiltere’deki Newcastle Üniversitesi, İspanya’daki Bask Ülkesi Üniversitesi, Avusturya’daki Viyana Üniversitesi ve ABD’deki Harvard Üniversitesi dahil olmak üzere dünyanın dört bir yanındaki kurumlardan arkeologlar ve genetikçiler katıldı.
Tarih öncesi ailelerin nasıl yapılandırıldığını detaylı olarak ortaya koyması açısından değerli olduğunun altı çizilen araştırma kapsamında elde edilen bulgular, Taş Zamanı’nın son periyodu olan Neolitik çağda akrabalık ve defin uygulamaları hakkında yeni bilgiler sağlıyor.
Araştırmanın baş genetikçisi Bask Ülkesi Üniversitesi’nden Iñigo Olalde elde ettikleri bulgulara ait yaptığı açıklamada şu tabirlere yer verdi:
“Mezardaki harika DNA korunması ve antik DNA kurtarma ve tahlilindeki en son teknolojilerin kullanılması, şimdiye kadar bir daha oluşturulmuş en eski aile ağacını ortaya çıkarıp bu eski kümelerin toplumsal yapısı hakkında bir şeyler anlayabilmek için bu soyağacını tahlil edebilmemize imkan sağladı.”
Araştırmacılar, kemiklerin Hazleton North’daki iki L halinde odacıklı alana gömüldüğünü keşfetti. Kelam konusu odalar, yapının merkezi olma özelliği taşıyan ‘omurgasının’ kuzey ve güneyinde yer alıyordu. adamların ekseriyetle babaları ve erkek kardeşleriyle birlikte gömülü olduğu ve bunun da soyun ataerkil olduğuna işaret ettiği belirtilirken, mezara gömülen daha sonraki jenerasyonların ise orada gömülü olan evvelki kuşaklara büsbütün erkek akrabalar aracılığıyla bağlı olduğunu gösterdi.
Soy ağacında çocuk yaştayken ölen kız çocuklardan her ikisinin de mezara gömülü olduğu, lakin yetişkin kızların mezarlarda bulunmadığı tespit edildi. Bu da yetişkin kız çocuklarının ya çocuk sahibi olacakları erkek partnerlerinin mezarlarına yerleştirildiğine ya da büsbütün diğer bir yere gömüldüğüne işaret etti.
Araştırmaya bakılırsa, aile mezarını kullanma hakkı babasoyundan geçiyordu. Fakat bireylerin kuzey mi yoksa güney odalı alana mı gömüleceği sorusu, soyundan geldikleri birinci jenerasyon bayanlara bağlıydı.
Araştırmacılar, bu bulguların birinci kuşaktan bayanların, toplu mezarların bulunduğu yerleşim yeri olan Hazleton North’daki topluluğun anılarında toplumsal olarak kıymetli bir yere sahip olduğunu ve Neolitik akrabalığa ve Taş Devranı gömme uygulamalarında aile soylarının değerine biraz ışık tutmaya yardımcı olduğunu belirtti.
Harvard Üniversitesi’nde genetik profesörü olan David Reich, katıldığı araştırmaya dair şu tabirleri kullandı:
“Bu çalışma, antik DNA’nın geleceği olduğunu düşündüğüm şeyi yansıtıyor. Bu, arkeologların, arkeologlar için nitekim değerli olan soruları ele alabilmek için antik DNA tahlilini gereğince yüksek çözünürlükte uygulayabildiği bir çalışma.”
Haber Sitelerinden Alıntı Yapılmıştır.