miRBey
Aktif Üye
Bilim insanları, Güney Afrika’da bulunan NeoCoV koronavirüsünün niye tehlikeli olduğunu deklare etti
Alman bilim insanları ve Güney Afrikalı meslektaşları, 2011-2012 periyodunda, Güney Afrika’nın KwaZulu-Natal ve Batı Kap vilayetlerinde, yarasa dışkısı örneklerini topladı. Bilim insanları, bu küçük yarasalar içinde dolaşan yeni koronavirüslerle ilgileniyorlardı.
13 tipe ilişkin 62 yarasanın dışkısını toplayan araştırmacılar, gerekli RNA’yı belirlemek üzere PCR tahlili gerçekleştirdi. 5 örnek, koronavirüsün göstergesi olan RdRp (RNA-bağımlı RNA polimeraz) geni için müspet sonuç verdi. 4’ü, alfa koronavirüs cinsine ilişkin olduğu için kenara ayrıldı, geriye kalan bir örnek tüm dikkatleri üzerine çekti. Bu, MERS’in etken hususunu de içeren bir betakoronavirüstü. Bu betakoronavirüs, Neoromicia cf. Zuluensis çeşidinden Afrika serotin yarasa dişisine ilişkin örnekte bulundu.
PML/2011 kodunu alan virüs yalnızca tek bir hayvanda belirlense de bilim insanları bunu MERS-CoV’nin kökenini çözmede epey değerli adım olarak gördü ve bir makale yayınladı.
NeoCoV neler yapabileceğini gösteriyor
Wolfgang Preiser ve Jan Felix Drexler liderliğindeki bu araştırma kümesi, bir yıl daha sonra, NeoCoV ismini alan PML/2011 genomunu tahlil etti. MERS-CoV’a epey benzediği ortaya çıktı. Her ikisinin de açık halde birebir monofiletik kümeye ilişkin. Yalnızca evrim sürecinde yolları ayrıldı.
Bilim insanları, iki genomu karşılaştırarak, epey uzun vakit evvel rekombinasyonun, yani NeoCoV’un genetik gerecinin bir daha düzenlenmesinin meydana geldiğini, bunun da MERS-CoV’a yol açtığını ortaya çıkardı. Bu virüs develere bulaştı ve içlerinde kainattan geçerek yeni özellikler elde edip insanlara geçti. Büyük ihtimalle develer yalnızca patojenin süreksiz mesken sahibiydi. Patojenin atası, Afrika serotin yarasalarının da ilişkin olduğu Düz Burunlular ailesinden yarasa popülasyonundaydı.
Bu ortada Afrika’da MERS-CoV’un atasını bulmaya yönelik aramalar devam etti. Amerikalı bilim insanları, Ugandalı meslektaşlarıyla bir arada, 2013’te yakalanan bir yarasadan rektal sürüntü aldı ve orada, NeoCoV genomuna yüzde 91 ve MERS-CoV’a yüzde 87 oranında benzeyen genoma sahip diğer bir betakoronavirüs buldu. Bu virüs PREDICT/PDF-2180 olarak kodlandı. Koronavirüsün canlı hücre zarına tutunmasını sağlayan en değerli öge olan S-proteininde hayli sayıda farklılık vardı.
Çinliler de NeoCoV ve soydaşı PREDICT/PDF-2180’in bedene tam olarak nasıl girdiğini araştırmaya karar verdi. Örneğin MERS-CoV, hücrenin yüzeyinde bulunan DPP4 protein moleküllerini kullanarak bu hücreyi aldatıp içine nüfuz ediyor.
Araştırmacılar, gerçek modüllere sahip kimerik virüs tasarlayarak bu virüsü, Vero (yeşil maymun böbreği) hücre çizgilerine bulaştırdı. Bu sınırlar, çeşitli hayvanlardan membran reseptörleri üretilecek biçimde modifiye edildi.
Şaşırtan bir biçimde, NeoCoV ve PREDICT/PDF-2180’in, epeyce verimli olmasa da insan ACE2 reseptörünü kullanabildiği ortaya çıktı. SARS-CoV-2 de bu türlü hareket ediyor. Üstelik S-proteinindeki mutasyon, her iki virüsün özelliklerini güzelleştirebiliyor. Hatta bilim insanları, bu virüslerin, ‘antijenik sürüklenme’ yoluyla adaptasyon üzerinden beşere bulaşmak üzere kapalı potansiyelleri olduğu ihtimaline yer veriyor. Bu, bilhassa yüksek oranda mutasyona uğramış omikron varyantının yayılması bağlamında ehemmiyet taşıyor.
Makale, 25 Ocak günü ön baskı sitesinde, yani çabucak hemen editör incelemesinden geçmeyen yazıların yer aldığı sitede yayınlandı.
Haber Sitelerinden Alıntı Yapılmıştır.
Alman bilim insanları ve Güney Afrikalı meslektaşları, 2011-2012 periyodunda, Güney Afrika’nın KwaZulu-Natal ve Batı Kap vilayetlerinde, yarasa dışkısı örneklerini topladı. Bilim insanları, bu küçük yarasalar içinde dolaşan yeni koronavirüslerle ilgileniyorlardı.
13 tipe ilişkin 62 yarasanın dışkısını toplayan araştırmacılar, gerekli RNA’yı belirlemek üzere PCR tahlili gerçekleştirdi. 5 örnek, koronavirüsün göstergesi olan RdRp (RNA-bağımlı RNA polimeraz) geni için müspet sonuç verdi. 4’ü, alfa koronavirüs cinsine ilişkin olduğu için kenara ayrıldı, geriye kalan bir örnek tüm dikkatleri üzerine çekti. Bu, MERS’in etken hususunu de içeren bir betakoronavirüstü. Bu betakoronavirüs, Neoromicia cf. Zuluensis çeşidinden Afrika serotin yarasa dişisine ilişkin örnekte bulundu.
PML/2011 kodunu alan virüs yalnızca tek bir hayvanda belirlense de bilim insanları bunu MERS-CoV’nin kökenini çözmede epey değerli adım olarak gördü ve bir makale yayınladı.
NeoCoV neler yapabileceğini gösteriyor
Wolfgang Preiser ve Jan Felix Drexler liderliğindeki bu araştırma kümesi, bir yıl daha sonra, NeoCoV ismini alan PML/2011 genomunu tahlil etti. MERS-CoV’a epey benzediği ortaya çıktı. Her ikisinin de açık halde birebir monofiletik kümeye ilişkin. Yalnızca evrim sürecinde yolları ayrıldı.
Bilim insanları, iki genomu karşılaştırarak, epey uzun vakit evvel rekombinasyonun, yani NeoCoV’un genetik gerecinin bir daha düzenlenmesinin meydana geldiğini, bunun da MERS-CoV’a yol açtığını ortaya çıkardı. Bu virüs develere bulaştı ve içlerinde kainattan geçerek yeni özellikler elde edip insanlara geçti. Büyük ihtimalle develer yalnızca patojenin süreksiz mesken sahibiydi. Patojenin atası, Afrika serotin yarasalarının da ilişkin olduğu Düz Burunlular ailesinden yarasa popülasyonundaydı.
Bu ortada Afrika’da MERS-CoV’un atasını bulmaya yönelik aramalar devam etti. Amerikalı bilim insanları, Ugandalı meslektaşlarıyla bir arada, 2013’te yakalanan bir yarasadan rektal sürüntü aldı ve orada, NeoCoV genomuna yüzde 91 ve MERS-CoV’a yüzde 87 oranında benzeyen genoma sahip diğer bir betakoronavirüs buldu. Bu virüs PREDICT/PDF-2180 olarak kodlandı. Koronavirüsün canlı hücre zarına tutunmasını sağlayan en değerli öge olan S-proteininde hayli sayıda farklılık vardı.
Çinliler de NeoCoV ve soydaşı PREDICT/PDF-2180’in bedene tam olarak nasıl girdiğini araştırmaya karar verdi. Örneğin MERS-CoV, hücrenin yüzeyinde bulunan DPP4 protein moleküllerini kullanarak bu hücreyi aldatıp içine nüfuz ediyor.
Araştırmacılar, gerçek modüllere sahip kimerik virüs tasarlayarak bu virüsü, Vero (yeşil maymun böbreği) hücre çizgilerine bulaştırdı. Bu sınırlar, çeşitli hayvanlardan membran reseptörleri üretilecek biçimde modifiye edildi.
Şaşırtan bir biçimde, NeoCoV ve PREDICT/PDF-2180’in, epeyce verimli olmasa da insan ACE2 reseptörünü kullanabildiği ortaya çıktı. SARS-CoV-2 de bu türlü hareket ediyor. Üstelik S-proteinindeki mutasyon, her iki virüsün özelliklerini güzelleştirebiliyor. Hatta bilim insanları, bu virüslerin, ‘antijenik sürüklenme’ yoluyla adaptasyon üzerinden beşere bulaşmak üzere kapalı potansiyelleri olduğu ihtimaline yer veriyor. Bu, bilhassa yüksek oranda mutasyona uğramış omikron varyantının yayılması bağlamında ehemmiyet taşıyor.
Makale, 25 Ocak günü ön baskı sitesinde, yani çabucak hemen editör incelemesinden geçmeyen yazıların yer aldığı sitede yayınlandı.
Haber Sitelerinden Alıntı Yapılmıştır.