miRBey
Aktif Üye
30 bin TL maaşı bıraktı, dünyayı geziyor: ‘Türkiye’de değerli bir öğretmendim’
Öğretmenlik mesleğini bırakarak, dünyayı gezmeye karar veren Derya Deniz Şahin, ayda 30 bin lira kazanmasına karşın nasıl bu biçimde bir karar aldığını şu sözlerle anlattı:
“Türkiye’de değerli bir öğretmendim. Yani aylık yaklaşık 30 bin TL kazanıyordum. Okul müdürü, milletlerarası sınıflar koordinatörü ve öğretmendim. Beni kıymetli yapan şey, Finlandiya eğitim sistemini öğrenmek için 5 sefer Finlandiya’ya gitmemdi. Derslerini izledim, atölyelerine katıldım. Helsinki Üniversitesi’ndeki dersleri gözlemledim. Okul öncesi derslere katıldım ve bunları öğrenmek için hayli para harcadım. Akabinde da Türkiye’ye dönüp Finlandiya eğitim sistemi ve kendi metotlarımı harmanlayarak bir program geliştirdim. Ortaya çıkan sonuçta 4-5 yaşındaki çocuklar 6 ay ortasında yabancı ülkede eğitim almış üzere İngilizce konuşabiliyorlardı. Cümle kurmak falan değil, tam manasıyla konuşmaktan bahsediyorum. İşte bu Derya Deniz sistemim beni değerli yapmıştı. daha sonra her şeyimi sattım ve yola çıktım. Artık yalnızca bir çantam, iki yıldır giydiğim birebir kıyafetlerim, 20 kiloya sığdırdığım bir hayatım var.”
Milliyet’ten Gonca Kocabaş’ın haberine bakılırsa, Şahin dünyayı gezme sonucunı küçük yaşlarda aldı. Şahin o periyodu şu biçimde anlatıyor:
G”Derya Deniz dağların gerisinin merakıyla yola çıkan, “Artık gidip ülkelerin hoş yerlerini görmek istemiyorum, konutları nasıl, nasıl hayatları var” diyen, “Ben gittiğim ülkelerin köylerine bile gidip o insanların meskenlerinde kalacağım, onlar nasıl yaşıyorsa ben de o denli yaşayacağım “diyen biri. Nasuh Mahruki “Kendi Everest’inize tırmanın” demişti, işte ben de onu yapıyorum. bu biçimde bir dünya çeşidine nasıl karar verdiniz ve hazırlandınız? Öncesinde nasıl bir ömrünüz vardı? 14 yaşımda Kıbrıs’a, 17 yaşımda da Moğolistan’a gittim. Aslında her şey bu biçimde başladı aslında. Bademciklerimiz şişer, hastalanırız diye Türkiye’de yalnızca yazın dondurma yeriz, kışın dolaplar bile kaldırılır. Bir de daima atlet giyeriz -ben hiç giymedim, daima rahatsızlık verirdi lakin annem hudut olurdu giymememe-, Moğolistan’a bir gittim eksi 40 derece! Sokakta bir anne, 4 yaşlarında bir çocuk, kucağında 2 yaşlarında öteki çocuk dondurma yiyorlar! Başımı bir çevirdim, herkes yiyor! Bu ortada hava sıcaklığı -40! “Hani hasta olacaktık” diye diye yürüdüm. daha sonra Moğol arkadaşlarım oldu, atlet giymeyi bırakın, atlet diye bir şey bilmiyorlar. “Nasıl yani? Hani teri emecekti, hani hasta olmayacaktık!” diye söylenerek bir vakit da o denli geçti. Anne, baba, her bir çocuk 10-12 yaşında bile olsa meskende çamaşırını kendi yıkıyor. Anne her şeye koşmuyor. Konutlarda halı yok, var lakin duvarda, yerde değil. Hayat öbür akıyor burada. 17 yaşında çocuğum daha aslında fakat bu biçimde anladım ki hayat her yerde bizdeki üzere değil. İşte benim bunu görmem gerekliydi ve görüyorum şu an.”
Geçimini bir daha öğretmenlikten kazanan Şahin, “Şu anda Amerika’dayım, Meksika’da param bitince bir mucize oldu ve buraya gelip para kazanmaya başladım. Babası Türk, annesi Koreli 4 yaşındaki ABD’li bir çocuğa konutta eğitim veriyorum” dedi.
‘Gittiğim ülkenin lisanını sokakta öğreniyorum’
Gezdiği ülkelerde, o ülkenin lisanını kullanmaya ihtimam gösteren Şahin, bunun için neler yaptığını şu biçimde anlattı:
“Gittiğim ülkelerde halkla yaşadığım için sokakta öğreniyorum. Zira birincisi gittiğim ülkelerde uzun kalıyorum, 5-6 ay yaşıyorum. örneğin İngilizceyi bir köşeye koyup, onlarla onların lisanında konuşmak fazlaca keyifli ve itibarlı geliyor bana. Kırık bir Türkçeyle sizinle konuşmaya çalışan bir yabancıyla tanıştığınızı düşünsenize! bu türlü konuşmaları, epeyce sempatik geliyor. bu biçimde daha hayli yardım edesiniz geliyor değil mi? İşte ben bunu Moğolistan’da keşfettim. Çok güzel Moğolca konuştuğum için arkadaşlarım herkesle tanıştırmak isterlerdi. Zira bu onlar için gururdu. Kilometrelerce öteden birinin gelip onların lisanını konuşuyor olması şahaneydi. bu biçimde dedim ki kilit nokta işte bu. Benim lisanlara olan seyahatim o denli başladı. Bizde herkes lisan bilgisi öğrenir evvel. Zira birincisi yanılgı yapmaktan, rezil olmaktan utanırız. İkincisi lisanları konuşacak ortamımız yok. Ben eksik, yanlış konuşmaya odaklanmam. Türkçe de bile vakit zaman yanılgı yapıyoruz. Ben yalnızca bağlantıya odaklanırım, o yüzden bağlantı kuracak kadar bile Arapça ve Farsça konuşabilirim. Sır daima şu: Ne kadar epeyce maruz kalırsak o lisana kadar epeyce öğreniriz, lisan öğrenmek isteyenler o lisanla yaşamalılar. örneğin 2 yıldır telefonumda yalnızca 3-4 Türkçe var. Her ülkede, insanlara bu müzikleri öğretip, onunla dans ettiriyorum.”
‘yaşamımda plan yok’
Bir plana bakılırsa hareket etmediğini belirten Derya Deniz Şahin, “Planlamadım. hayatımda plan yok, yola çıkmadan evvel “Hangi ülkeyi epey seversem istediğim kadar kalacağım, o kültürü yaşayacağım” demiştim, o denli oldu. Fakat rotam ya da planım yok. O an ne getirirse onu yaşıyorum. Aksi takdirde Afrika’dan Karayipler’e ve Küba’ya, Küba’dan tabanındaki ülkeler dururken en uzaktaki Arjantin’e geçmezdim. Lakin siz plan yapın, bu biçimde olunca param çabuk bitti” dedi.
’48 ülke gezdim’
Şu ana kadar 48 ülke gezdiğini belirten Şahin, “Alışılmış hepsini bu iki yılda gezmedim. Zira gittiğim ülkelerde artık uzun kalıyorum, yaşıyorum. En sevdiğim ve kalbimi bıraktığım ülke Küba. Küba’ya gitmeden ve halkla yaşamadan, yalnızca turistik seyahat yaparak bu dediklerimi hissetmek biraz güç olur ancak Küba’da nefes alışınız bile farklılaşır. Hayati pahaları, cenneti, cehennemi, sevinci, coşkuyu, açısı Küba’da farklı yaşarsınız. Hiç aklımdan çıkmayan kent ise Aswan. Bu kentin üstüne peri tozu serpilmiştir. En zengininden en yoksuluna herkes huzur doludur. Bu huzur kente adımınızı atar atmaz sizi de içine alıverir. “Bir gün Aswan’a gidip en az bir yıl orda bayanlara ve çocuklara İngilizce öğreteceğim” diye kendime kelamım vardır yıllardır. Büyülenirsiniz” dedi.
‘Pablo Escobar’in yeğeniyle Arjantin’de 4 ay yaşadım’
Seyahatleri sırasında başına enteresan olaylar da geldiğini lisana getiren Şahin, “Pablo Escobar’in yeğeniyle Arjantin’de 4 ay yaşadım! Arjantin birinci olaydan daha sonra kapılarını bir anda kapattı ve 8 ay boyunca da hiç açmadı. Kimse sokağa çıkamazken “Soy Escobar” yani “Ben Escobar’ım” diye bana yiyecek ve kıyafet bulmak için o yasaklarda bile sokağa çıktı. Kışlığım yoktu ve donuyordum. Annesi annem oldu, o periyot bize para gönderdi. “Senin sonsuz ve içten sevgin var, gereksinim duymuyorum artık” diyerek berbat alışkanlıklarını bıraktı. Annesi o yüzden beni fazlaca farklı sever ve “Ben senin annenim, artık benim iki kızım var” der. bu biçimde bir kere daha anlamıştım ki bu hayatta her şey sevgiyle oluyor ve her acı sevgisizlikten geliyor” dedi.
‘İki yıldır elimde çamaşır yıkıyorum’
Daima değişken bir seyahatin zorlukları da olduğunu vurgulayan Şahin, “İki yıldır elimde çamaşır yıkıyorum. kimi vakit Meksika’da ya da Arjantin’de ya da Küba’da leğene bakarak buldum kendimi: “Bu muydu dağların arkası? Bunu mu merak ettin? Al buyur dağların ardı” diye konuşurken bulduğum fazlaca oldu lakin yok, hiç pişman olmadım” sözlerini kullandı.
Haber Sitelerinden Alıntı Yapılmıştır.
Öğretmenlik mesleğini bırakarak, dünyayı gezmeye karar veren Derya Deniz Şahin, ayda 30 bin lira kazanmasına karşın nasıl bu biçimde bir karar aldığını şu sözlerle anlattı:
“Türkiye’de değerli bir öğretmendim. Yani aylık yaklaşık 30 bin TL kazanıyordum. Okul müdürü, milletlerarası sınıflar koordinatörü ve öğretmendim. Beni kıymetli yapan şey, Finlandiya eğitim sistemini öğrenmek için 5 sefer Finlandiya’ya gitmemdi. Derslerini izledim, atölyelerine katıldım. Helsinki Üniversitesi’ndeki dersleri gözlemledim. Okul öncesi derslere katıldım ve bunları öğrenmek için hayli para harcadım. Akabinde da Türkiye’ye dönüp Finlandiya eğitim sistemi ve kendi metotlarımı harmanlayarak bir program geliştirdim. Ortaya çıkan sonuçta 4-5 yaşındaki çocuklar 6 ay ortasında yabancı ülkede eğitim almış üzere İngilizce konuşabiliyorlardı. Cümle kurmak falan değil, tam manasıyla konuşmaktan bahsediyorum. İşte bu Derya Deniz sistemim beni değerli yapmıştı. daha sonra her şeyimi sattım ve yola çıktım. Artık yalnızca bir çantam, iki yıldır giydiğim birebir kıyafetlerim, 20 kiloya sığdırdığım bir hayatım var.”
Milliyet’ten Gonca Kocabaş’ın haberine bakılırsa, Şahin dünyayı gezme sonucunı küçük yaşlarda aldı. Şahin o periyodu şu biçimde anlatıyor:
G”Derya Deniz dağların gerisinin merakıyla yola çıkan, “Artık gidip ülkelerin hoş yerlerini görmek istemiyorum, konutları nasıl, nasıl hayatları var” diyen, “Ben gittiğim ülkelerin köylerine bile gidip o insanların meskenlerinde kalacağım, onlar nasıl yaşıyorsa ben de o denli yaşayacağım “diyen biri. Nasuh Mahruki “Kendi Everest’inize tırmanın” demişti, işte ben de onu yapıyorum. bu biçimde bir dünya çeşidine nasıl karar verdiniz ve hazırlandınız? Öncesinde nasıl bir ömrünüz vardı? 14 yaşımda Kıbrıs’a, 17 yaşımda da Moğolistan’a gittim. Aslında her şey bu biçimde başladı aslında. Bademciklerimiz şişer, hastalanırız diye Türkiye’de yalnızca yazın dondurma yeriz, kışın dolaplar bile kaldırılır. Bir de daima atlet giyeriz -ben hiç giymedim, daima rahatsızlık verirdi lakin annem hudut olurdu giymememe-, Moğolistan’a bir gittim eksi 40 derece! Sokakta bir anne, 4 yaşlarında bir çocuk, kucağında 2 yaşlarında öteki çocuk dondurma yiyorlar! Başımı bir çevirdim, herkes yiyor! Bu ortada hava sıcaklığı -40! “Hani hasta olacaktık” diye diye yürüdüm. daha sonra Moğol arkadaşlarım oldu, atlet giymeyi bırakın, atlet diye bir şey bilmiyorlar. “Nasıl yani? Hani teri emecekti, hani hasta olmayacaktık!” diye söylenerek bir vakit da o denli geçti. Anne, baba, her bir çocuk 10-12 yaşında bile olsa meskende çamaşırını kendi yıkıyor. Anne her şeye koşmuyor. Konutlarda halı yok, var lakin duvarda, yerde değil. Hayat öbür akıyor burada. 17 yaşında çocuğum daha aslında fakat bu biçimde anladım ki hayat her yerde bizdeki üzere değil. İşte benim bunu görmem gerekliydi ve görüyorum şu an.”
Geçimini bir daha öğretmenlikten kazanan Şahin, “Şu anda Amerika’dayım, Meksika’da param bitince bir mucize oldu ve buraya gelip para kazanmaya başladım. Babası Türk, annesi Koreli 4 yaşındaki ABD’li bir çocuğa konutta eğitim veriyorum” dedi.
‘Gittiğim ülkenin lisanını sokakta öğreniyorum’
Gezdiği ülkelerde, o ülkenin lisanını kullanmaya ihtimam gösteren Şahin, bunun için neler yaptığını şu biçimde anlattı:
“Gittiğim ülkelerde halkla yaşadığım için sokakta öğreniyorum. Zira birincisi gittiğim ülkelerde uzun kalıyorum, 5-6 ay yaşıyorum. örneğin İngilizceyi bir köşeye koyup, onlarla onların lisanında konuşmak fazlaca keyifli ve itibarlı geliyor bana. Kırık bir Türkçeyle sizinle konuşmaya çalışan bir yabancıyla tanıştığınızı düşünsenize! bu türlü konuşmaları, epeyce sempatik geliyor. bu biçimde daha hayli yardım edesiniz geliyor değil mi? İşte ben bunu Moğolistan’da keşfettim. Çok güzel Moğolca konuştuğum için arkadaşlarım herkesle tanıştırmak isterlerdi. Zira bu onlar için gururdu. Kilometrelerce öteden birinin gelip onların lisanını konuşuyor olması şahaneydi. bu biçimde dedim ki kilit nokta işte bu. Benim lisanlara olan seyahatim o denli başladı. Bizde herkes lisan bilgisi öğrenir evvel. Zira birincisi yanılgı yapmaktan, rezil olmaktan utanırız. İkincisi lisanları konuşacak ortamımız yok. Ben eksik, yanlış konuşmaya odaklanmam. Türkçe de bile vakit zaman yanılgı yapıyoruz. Ben yalnızca bağlantıya odaklanırım, o yüzden bağlantı kuracak kadar bile Arapça ve Farsça konuşabilirim. Sır daima şu: Ne kadar epeyce maruz kalırsak o lisana kadar epeyce öğreniriz, lisan öğrenmek isteyenler o lisanla yaşamalılar. örneğin 2 yıldır telefonumda yalnızca 3-4 Türkçe var. Her ülkede, insanlara bu müzikleri öğretip, onunla dans ettiriyorum.”
‘yaşamımda plan yok’
Bir plana bakılırsa hareket etmediğini belirten Derya Deniz Şahin, “Planlamadım. hayatımda plan yok, yola çıkmadan evvel “Hangi ülkeyi epey seversem istediğim kadar kalacağım, o kültürü yaşayacağım” demiştim, o denli oldu. Fakat rotam ya da planım yok. O an ne getirirse onu yaşıyorum. Aksi takdirde Afrika’dan Karayipler’e ve Küba’ya, Küba’dan tabanındaki ülkeler dururken en uzaktaki Arjantin’e geçmezdim. Lakin siz plan yapın, bu biçimde olunca param çabuk bitti” dedi.
’48 ülke gezdim’
Şu ana kadar 48 ülke gezdiğini belirten Şahin, “Alışılmış hepsini bu iki yılda gezmedim. Zira gittiğim ülkelerde artık uzun kalıyorum, yaşıyorum. En sevdiğim ve kalbimi bıraktığım ülke Küba. Küba’ya gitmeden ve halkla yaşamadan, yalnızca turistik seyahat yaparak bu dediklerimi hissetmek biraz güç olur ancak Küba’da nefes alışınız bile farklılaşır. Hayati pahaları, cenneti, cehennemi, sevinci, coşkuyu, açısı Küba’da farklı yaşarsınız. Hiç aklımdan çıkmayan kent ise Aswan. Bu kentin üstüne peri tozu serpilmiştir. En zengininden en yoksuluna herkes huzur doludur. Bu huzur kente adımınızı atar atmaz sizi de içine alıverir. “Bir gün Aswan’a gidip en az bir yıl orda bayanlara ve çocuklara İngilizce öğreteceğim” diye kendime kelamım vardır yıllardır. Büyülenirsiniz” dedi.
‘Pablo Escobar’in yeğeniyle Arjantin’de 4 ay yaşadım’
Seyahatleri sırasında başına enteresan olaylar da geldiğini lisana getiren Şahin, “Pablo Escobar’in yeğeniyle Arjantin’de 4 ay yaşadım! Arjantin birinci olaydan daha sonra kapılarını bir anda kapattı ve 8 ay boyunca da hiç açmadı. Kimse sokağa çıkamazken “Soy Escobar” yani “Ben Escobar’ım” diye bana yiyecek ve kıyafet bulmak için o yasaklarda bile sokağa çıktı. Kışlığım yoktu ve donuyordum. Annesi annem oldu, o periyot bize para gönderdi. “Senin sonsuz ve içten sevgin var, gereksinim duymuyorum artık” diyerek berbat alışkanlıklarını bıraktı. Annesi o yüzden beni fazlaca farklı sever ve “Ben senin annenim, artık benim iki kızım var” der. bu biçimde bir kere daha anlamıştım ki bu hayatta her şey sevgiyle oluyor ve her acı sevgisizlikten geliyor” dedi.
‘İki yıldır elimde çamaşır yıkıyorum’
Daima değişken bir seyahatin zorlukları da olduğunu vurgulayan Şahin, “İki yıldır elimde çamaşır yıkıyorum. kimi vakit Meksika’da ya da Arjantin’de ya da Küba’da leğene bakarak buldum kendimi: “Bu muydu dağların arkası? Bunu mu merak ettin? Al buyur dağların ardı” diye konuşurken bulduğum fazlaca oldu lakin yok, hiç pişman olmadım” sözlerini kullandı.
Haber Sitelerinden Alıntı Yapılmıştır.